Je stelt jezelf kwetsbaar op, je bent jou heerlijke zelf, je bent open en enthousiast. Je laat mensen makkelijk toe in je leven.
Dan wordt je gekwetst, want dat gebeurt geheid een keer. En niet één keer maar vaker. En elke keer verlies je een stukje vertrouwen.
Zeker als je gekwetst wordt door een geliefde, een goede vriendin of een familielid. Dat doet het meeste zeer, zeker bij de mensen die jij hoog hebt staan.
Die krassen, die pijn kan je misschien een paar keer hebben en nog doorstaan maar het gaat wel wringen. En als hoogsensitief persoon komt die pijn nog harder binnen.
Je snapt het ook niet, je wilde alleen maar nader tot iemand komen met de beste bedoelingen. Van iemand houden.
Je wordt voorzichtiger en je begint aan je muurtje te bouwen. De ene heeft een klein muurtje, de ander bouwt een heel fort.
Maar het doel is hetzelfde: zelfbescherming.
Want die pijn, dat nooit meer!
Dan loopt er iemand je leven binnen, een nieuwe potentiële liefde of een nieuwe leuke BFF.
Deze persoon toont interesse en wil jou graag beter leren kennen. Die persoon ziet jou mooie kanten en is daar benieuwd naar.
Maar jij zit achter die muur, je kijkt de kat uit de boom. Jij kijkt wel linker uit.
Want een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen.
Met het gevolg dat die ander jou niet echt kan en gaat leren kennen, want jij laat niet meer het achterste van je tong zien.
Op een gegeven moment laat die ander jou voor wat het is. Die geeft het op, die weet ook niet meer wat hij/zij aan je heeft.
En vervolgens loopt die ander je leven weer uit.
Oké, wat is nu eigenlijk erger: je kwestbaar opstellen en gekwetst worden en dan iemand kwijtraken?
Of achter je muur gaan zitten en niemand echt meer toelaten?
Het is dezelfde uitkomst want beide geven pijn, maar er is wel een verschil.
Als je sterk in je schoenen staat dan kun je je beter verweren tegen de pijn van afwijzing.
Puur omdat jij van jezelf houdt en weet wie jij bent en dat je je niet snel meer van je stuk laat brengen door een afwijzing.
“Dan niet, jammer, next”.
Het doet wel pijn, maar jij hebt de kracht om te zien dat er nog genoeg mensen zijn die wel graag bij je zijn. En dat het gebeurt in het leven dat mensen komen en gaan.
Je hebt geleerd, door inzichten tot je te nemen, dat die ander mischien zelf wel achter een muur zat en jou niet kon of durfde binnen te laten.
Sterk in je schoenen staan is heel belangrijk voor je eigen balans in het leven.
Als jij weet wie jij bent en waar jij voor staat dan kan je nog wel gekwetst worden maar de pijn zal minder lang duren.
Door je open te blijven stellen zal je ook nieuwe mensen kunnen toelaten, die het wel goed met je voor hebben.